Moja mama, Mama Zosia, była redaktorem w Wydawnictwie Literackim. Brała dużo dodatkowej pracy do domu i siedziała nad nią do późna, choć jej się strasznie nie chciało. Zaganiała samą siebie do pracy frazą A ty, Zosiu, do książeczki!, co było cytatem z wiersza Marii Konopnickiej:

Zosia i jej mopsy

Nie wiem z jakiego przypadku
Wzięła Zosia mopsy w spadku.

Odtąd niema nic dla Zosi,
Tylko mopsy. To je nosi,
To je goni, to zabawia,
To je na dwóch łapkach stawia,
To przystroi oba pieski
W fontaź suty i niebieski.
To im niesie przysmak świeży,
A książeczka — w kącie leży.

Mama prosi, mama łaje…
Zosia nic… Jak tylko wstaje,
Zaraz w domu pełno pisku:
Mops umaczał nos w półmisku,
Mops Julkowi porwał grzankę,
Mops stłukł nową filiżankę,
Mops na łóżko skoczył taty,
Mops zjadł szynkę do herbaty.

Aż też mama rzekła: — basta!
I wysłała mopsy z miasta
W dużym koszu pełnym sieczki…
— A ty, Zosiu, do książeczki!